Powered By Blogger

viernes, 14 de agosto de 2020

"soy un paquete"

 



Por mucho que repase la guía de Nick Carrol o que dedique cientos de horas a los numerosos tutoriales de youtube soy consciente de que mi nivel ha tocado techo. Es por eso que me veo en cierto modo reflejado en la sincera y simpática respuesta de Ángel Mato (alcalde de Ferrol) a una entrevista hoy en La Voz de Galicia:

-         También hace surf.

-         Pero soy un paquete. Empecé a los 40 años porque me parecía asombroso que alguien pudiera ponerse de pie en una tabla y dejarse llevar por una ola.

-         Vicente Irisarri, también era surfista.

-         Ese sí, que era bueno, porque lleva toda la vida. Para mí, esperar la ola mirando al horizonte con la mente en blanco es lo mejor que hay.

Soy casi de la misma quinta que Ángel (el del 71 y yo del 67), ambos comenzamos relativamente tarde (fue a los 38 cuando probé esta maravillosa droga…) y estoy seguro de que en más de una ocasión se habrá preguntado por el motivo de esa demora. En todo caso esa simple y acertada afirmación sobre el punto donde todos fijamos la vista pone de manifiesto que sabe disfrutar del momento. Volviendo a mi declaración de intenciones, he desistido de alcanzar ciertas cotas, aéreos y ciertas maniobras no están a mi alcance a no ser que me pudiese reencarnar. Una cosa sí que es cierta, cada vez que me dirijo al agua tabla en mano soy el tío más feliz del mundo.

 



12 comentarios:

  1. "(...)Una cosa sí que es cierta, cada vez que me dirijo al agua tabla en mano soy el tío más feliz del mundo." ...y esto es lo único que realmente cuenta.

    Besos!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Que tal Alma!
      Dependiendo de las condiciones esa felicidad puede ser mayor o menor, pero básicamente esa es la idea, pasarlo bien y disfrutar lo maximo...jeje
      Besos y feliz semana!

      Eliminar
  2. Pues de eso se trata, Fran. ¡De disfrutar! Allá cuidados los que nunca están contentos porque nos les sale tal o cual maniobra. Saludos.

    ResponderEliminar
  3. Pues de eso se trata, Fran. ¡De disfrutar! Allá cuidados los que nunca están contentos porque nos les sale tal o cual maniobra. Saludos.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Que tal Iñigo!
      Por muy flojo que sea el baño siempre aporta algo, o al menos asi lo veo yo. Luego ademas esta el factor "compañía", ya sabes, charlas antes, durante y después, que mas se puede pedir...jeje
      Gracias por pasar, saludos!

      Eliminar
  4. es que hay que hacer lo que nos hace feliz... y una pirueta de más no hace la diferencia... saludos

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Que tal JLO!
      Pues si, ademas a ciertas edades hay que saber donde están tus limites...jeje
      Venga, saludos!

      Eliminar
  5. Y se disfruta del mismo modo con conciencia de esos límites, siempre es como la primera vez... pero más sabios, me encanta esa sensación de pequeñez que se siente y a un mismo tiempo de fuerza y libertad.
    Saludos Fran, y buena semana.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Que tal Galerna!
      Supongo que el paso del tiempo nos va poniendo a cada cual en su lugar. Los golpes y caídas a ciertas edades pasan factura...jeje Pues si, esa sensación que describes es tal cual, si a eso le añades la caricia de la brisa marina ya ni te cuento...
      Gracias por pasar y comentar, feliz finde!

      Eliminar
  6. bueno ...bueno jajajajjaja lo importante es el espíritu y si el espíritu es joven ...ya eso de por si es excelente... Después, se hace lo que se puede... Saludos!

    ResponderEliminar
  7. Cảm ơn chia sẻ của bạn, mọi thứ ở đây đều tốt
    Tôi là Food Blog tôi có nhiều sở thích. Tôi thích đi du lịch và đọc sách. Nhưng sở thích yêu thích của tôi là nấu ăn. Hãy để tôi nói cho bạn biết lý do tại sao! Đầu tiên, tôi sẽ cho bạn biết một chút về lý do tại sao tôi bắt đầu nấu ăn. Thứ hai, tôi sẽ cung cấp cho bạn một số thông tin về những gì tôi thích nấu. Thứ ba, tôi sẽ nói cách tôi sử dụng food near me để nấu ăn.

    Khi tôi bắt đầu nấu ăn, tôi 10 tuổi. Mẹ tôi muốn tôi trở thành một đầu bếp. Bà luôn tin rằng con gái phải làm nhiều loại thức ăn khác nhau, vì một ngày nào đó họ sẽ kết hôn. con gái không nấu ăn là chuyện bình thường. Tôi thấy mình may mắn vì nấu được nhiều món. Bây giờ tôi nấu một số món ăn mà các con tôi và chồng tôi yêu thích, tôi trở nên hạnh phúc và tự hào về mẹ và bản thân tôi. Hãy ghé thăm blog của tôi I am a food blog

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hi Food Blog!
      cám ơn vì ghé qua (I hope this will be a right vietnamese text...)
      Bye!

      Eliminar